I have yet to experience a lengthy bus ride I can actually sleep off, but I’m hoping my luck turns this week, since I have to get on the bus for the long haul four times: first to get from Manila to Baguio for the UP Writers Workshop (done, and as expected, I went without sleep), and then to get from Baguio to Manila (because the only date in April I could manage to reserve online to renew my passport just had to land smack in the middle of the workshop), and then another bus back to Baguio after a day at the DFA, and finally, a bus back to Manila at the end of the week. Unfortunately, in my case, tiredness doesn’t translate to sleep, and awake with nothing to do but stay put until I literally get somewhere rarely progresses to spacing out, and instead is usually spent obsessing over how much time there still is until the trip ends. I’ve come armed with a book of unforgettable journeys to amuse myself with through the hours of transit and now more than ever I wish I wasn’t stupid enough to lose my ipod last year (for some reason I can so easily slip into spacing out during ten-minute jeepney rides). Anyway, despite patterns to the contrary, I’m still banking on shut-eye to get myself through, and I hope this week it won’t be all that elusive.
On Transit
Recent Comments
The Curious Couch 
hay, pareho tayo, milagrong malaki kung makatulog sa biyahe. bawi ng pahinga at bonggang tulog next (next) week. at kapag nakapikit ang mga mata, kahit pa’no nakakapahinga. ingat din po sa biyahe.
I also find it hard to sleep during commute; most times I end up with a story – that I soon forget the moment I reach my destination. Bad trip lang. I bring my mp3 player just so I won’t be bored.
Ayer, bawi nga sa tulog next next week! Super lamig dito sa Baguio, grabe. Di kaya ng sweaters ko.
Eliza, I try thinking about stuff to write rin during bus rides, pero wala rin ever nararating ang meandering thoughts na yun, haha.
I watch whatever crap they put on sa bus TV. That usually gets me to sleep.
If all else fails, either sneak in a swig of something hard or mag yes-drowse paracetamol ka! Haha.
Naiinis din ako kasi di ako makabasa o makasulat sa bus ride. Minsan, tulad ni Eliza sa comment thread na ito, sinusulat ko sa isip ko, pero kailangan magaling mag-memorize kaya ang nangyayari lang ay pauli-ulit kong sinasabi ang ilang sentences. In short, feeling Rain Man. Ganda.
Ay Vyxz, two bus rides ago, may napanood akong super bonggang Bollywood sci-fi film na sobrang enjoy! Pero yung bus the other day walang movie, radyo lang. Hmm, maybe I should take a swig of something nga…
Ms. Mabi, baka dapat i-record mo ang iyong thoughts sa ganyang mga pagkakataon. Di ba may recorder thing naman sa cell phone? Medyo weird nga lang para sa katabi mo, though not in a Rain Man way, haha.
madalas din akong mag-isip ng kung anik-anik sa bus, mga balak isulat, balak gawin, pero wala ring nangyayari pagkababa, though minsan-minsan nagagawa kong magsulat ng notes sa kung-anong masulatan (nagdadala rin ako ng maliit na notebook) pero nababaon lang din sa limot. masaya rin kung nakakapanood ng pelikula sa bus, na madalas ay tagalog (madalas kong mapanood yung mistah ng padilla brothers, kung saan si bb gandanghari ay si rustom pa hehe). yun nga lang pag napuno na yung bus at nakatayo na lahat sa gitna, wala na. may mga pagkakataon din na feel kong magmasid sa mga pasahero, at isipin kung ano kaya ang buhay-buhay nila hehe. dati sinusubukan kong magbasa, pero nakakahilo e, bihirang-bihira na makapagbasa nang matino, sayang nga dahil ang laki ng oras na ginugugol sa biyahe. nakakainggit yung mga pasahero na mega-tulog sa biyahe, meron pang naghihilik talaga, kaloka. kaya lang iniisip ko, pa’no kung tulog ako sa biyahe, tapos mabangga yung bus at mamatay ako, e di paggising ko patay na ako. parang olats yun hehe.
Hehe, parang mas okay yun, di mo man lang naramdaman na patay ka na pala. 😉
Bollywood + sci-fi = Kakaiba yun a. Yan ba yung may babaeng may bodyguard na parang cyborg din? Tapos may dance number sa gitna (as usual). Haha
Ang ginagawa ko pag may naisip na magandang ideya o kaya ayos na linya, sa cellphone ko na lang tyinatyagang i-type tapos save lang sa drafts 🙂
Nainggit ako nang husto sa mga humihilik na pasaherong yan kagabi dun sa bus pabalik sa Baguio! Nag-deluxe bus pa naman ako ng Victory Liner, sosyal, maluwag ang seats tapos may wi-fi pa! Pero wala, di pa rin ako makatulog, super lamig rin kasi sa bus, parang kelangan patunayan nung aircon kung bakit mahal ang deluxe pamasahe.
Yung Bollywood sci-fi flick, di ko maalala yung plot kung cyborg rin ba yung bidang babae basta yung love interest niya cyborg tapos at some point may maraming cyborg na magkukumpol-kumpol at magiging massive ball na gumugulong-gulong! Or something, di ko na rin talaga maalala, haha. Maraming dance number, tatlong oras ata yung pelikula.
Natawa ako sa buong comment na ito haha!
tapos at some point may maraming cyborg na magkukumpol-kumpol at magiging massive ball na gumugulong-gulong!
Ang saboooog.
@Eliza – I have a copy of the movie, kung gusto mo mapanood. Hindi pa binanggit ni Chingbee yung Black Eyed Peas plagiarism video that came after the footspa montage that came after the attempted rape of a girl by a trainful of bumbays.
Naalala ko nung nasa bus ang HC peeps papunta/mula sa Batangas (o Tagaytay…ang hina ng memory pero di naman yung ang point) at kalat-kalat tayo sa loob ng bus habang nanunuod ng some bugbugan flick na dibidi at ang lalakas lang tumawa. Lalo na si Allan, hehe. Ginawang sala ang bus.
Haha, oo nga! Feeling sala rin yung bus ko pababang Manila nung isang araw dahil palabas si Pokwang at Chocolate! At matagal-tagal na tayong walang outing, ha. Kahit tahong day man lang.
Paging, Ayer.
At Chingbee, bakit pareho pose ng kamay natin? Haha!
My gad, oo nga no? Weirdness!